Lata 1587-1668 określane są przez historyków jako czas panowania szwedzkiej dynastii Wazów. Jest to oczywiście stwierdzenie umowne gdyż panowanie trzech kolejnych przedstawicieli jednej dynastii było dziełem wolnej elekcji a nie wynikało z tradycji czy prawa,nie możemy, więc porównywać Wazów do Jagiellonów czy Piastów. Trzeba jednak powiedzieć, iż okres ich panowania zaowocował licznymi wydarzeniami, których skutki dały się odczuć ponad 100 lat po złożeniu tronu przez ostatniego z Wazów na tronie polskim.. Trudno jest ocenić te czasy, ponieważ z jednej strony stanowią one złotą kartę w historii oręża polskiego z drugiej zaś to okres wielkich sporów wewnętrznych i podziałów.
Pierwszym Wazom na tronie Rzeczypospolitej był Zygmunt III wnuk Zygmunta Starego. Sam wybór go na króla odbył się w atmosferze konfliktu wewnętrznego, ponieważ oprócz niego władcą ogłoszono Maksymiliana Habsburga. Obydwoje zaprzysięgli pacta conventa oraz artykuły henrykowskie i udali się do Polski, aby koronować się na króla. O zwycięstwie Zygmunta zdecydowało szybkie działanie Zamoyskiego, który zarządzał wojskiem. Zwycięstwo tegoż hetmana nad zwolennikami Maksymiliana, pod Byczyną doprowadziło do ostatecznego uznania królewicza szwedzkiego za władcę Rzeczypospolitej.
Początkowo wiązano z jego władaniem ogromne nadzieje. Powiązania rodzinne z dynastią Jagiellonów powodowały, iż szlachta upatrywała w Zygmuncie kontynuatora wielkiej polityki swego dziada i wuja. Sam król czuł się jednak w Polsce obco, nie mógł przyzwyczaić się do licznych swobód poddanych a rządy tu traktował jako wstęp do władzy w swym rodzinnym kraju-Szwecji.
|
|
Orzeł z czasów panowania Wazów
|
|
