Kazimierz Jagiellończyk urodził się 30 listopada,
1427r. Był najmłodszym, trzecim, synem Władysława Jagiełły i jego czwartej żony, Zofii Holszańskiej, córki kniazia Andrzeja Holszańskiego[1]. W chwili narodzin syna Władysław Jagiełło miał 70 lat. Jego żona, młodsza od króla o 48 lat, była podejrzewana o zdradę. Dopiero uroczysta przysięga, że jest niewinna, oczyściła ją z zarzutów.
Kazimierz Jagiellończyk został ochrzczony 21 grudnia 1427. Imię odziedziczył po starszym bracie Kazimierzu, który urodził się i zmarł w 1426.Był, jak na owe czasy, dość dobrze wykształcony, znał historię swego rodu, języki polski i ruski, a ponadto ćwiczył tężyznę fizyczną.
Za Jagiellończyka Wielkie Księstwo Litewskie sięgało od Bałtyku po limany dnieprowe nad Morzem Czarnym i od Podlasia po górną Wołgę. W latach 1444–1445 książę wspomógł zbrojnie Nowogród Wielki w wojnie z zakonem kawalerów mieczowych. Nie obawiając się już Krzyżaków, Litwini mieszali się do wojen domowych w państwie moskiewskim. W 1444 Kazimierz rozpoczął wojnę z Moskwą o ziemie nad Wiaźmą. Konflikt z Moskwą został rozstrzygnięty dopiero w 1448, gdy Kazimierz był już królem Polski.
|
Orzeł z czasów
Kazimierza Jagiellonczyka
|
|